Według nauczania Benedykta XVI człowiek spełnia się w miłości bliźniego, ale ten ,,kto chce dawać miłość, sam musi ją otrzymać w darze’’ (Deus Caritas est, nr 7). Nieskończonym źródłem i hojnym dawcą daru miłości, również tej, która przybiera kształt miłosierdzia chrześcijańskiego jest Bóg w Trójcy Świętej. A zatem chrześcijanin, pragnący czynić miłosierdzie innym, sam winien pozostawać w komunii z Bogiem, który jest miłością, a przez to źródłem prawdziwej miłości międzyludzkiej.
Umiłowany uczeń Jezusa – św. Jan Apostoł podkreśla i przypomina, że ,,Bóg jest miłością’’ (1J 4,8). Stwierdzenie to oznacza, że Trójca Święta jest wymianą miłości Osób Bożych, komunią Osób wzajemnie miłujących się. Odwieczna i ponadczasowa egzystencja Trójcy Świętej polega na miłości. Bóg jest pełnią bytu i panuje w Nim całkowita doskonałość. Bóg Ojciec całkowicie udziela siebie Synowi, w Nim w stopniu nieskończonym znajduje upodobanie, bo Syn jest Jego doskonałym obrazem. Syn natomiast odpowiada miłością na dar ojca i jest całkowicie Jemu oddany.
Z przeobfitej miłości Ojca i Syna pochodzi Duch Święty, który jest uosobioną miłością i pełnią Trójcy Świętej.
Owa miłość, która jest istotą Bożego życia, jest zarazem istotą życia ludzkiego, bo człowiek został stworzony z miłości na obraz i podobieństwo samego Boga. Dlatego miłość jest nieodzownym warunkiem prawidłowego rozwoju osoby ludzkiej. Św. Franciszek Salezy wyraził to w następujący sposób: ,,Człowiek jest doskonałością świata, Duch jest doskonałością człowieka, miłość jest doskonałością ducha, Caritas zaś – miłość Boża – jest doskonałością miłości’’ (Traktat o Miłości Bożej). I dlatego, jak uczył nas bł. Jan Paweł II, ,,miłość miłosierna jest szczególnie nieodzowna w stosunkach pomiędzy najbliższymi, pomiędzy małżonkami, pomiędzy rodzicami
i dziećmi, pomiędzy przyjaciółmi’’ (Dives in misericordia nr 14). Natomiast dzięki zaangażowaniu w apostolat miłosierdzia chrześcijanin ma szansę dojść do doskonałej miłości na wzór Chrystusa, który stał się sługą wszystkich.
Umiłowani Diecezjanie!
Bóg w Trójcy Osób ogarnia nas nieskończoną miłością. Zobowiązuje nas ona do odpowiedzi, którą jest zachowanie ewangelicznego przykazania miłości Boga i bliźniego. Z drugiej zaś strony przypomina nam prawdę o tym, że jako ludzie potrzebujemy siebie nawzajem. Nikt z nas nie jest samotną wyspą i nikt nie jest w stanie przeżyć owocnie swego życia w oderwaniu od innych. Każdy z nas potrzebuje bliźniego, by z nim dzielić się radością, szukać u niego wsparcia w trudnych chwilach, a czasem po prostu czuć obecność bliskiej osoby. Jednak nasze relacje z bliźnimi nie polegają jedynie na okazywaniu ludzkiej solidarności, ludzkiej życzliwości. Nie opierają się tylko na ludzkich słowach pocieszenia, czy ludzkich łzach współczucia, ale winne być zakorzenione w prawdziwym źródle miłości – Bogu; ,,Bogu, który jest miłością’’.
Moi Drodzy!
Cieszę się oraz dziękuję Bogu, że również i nasza diecezja żywo odpowiada na ewangeliczne wezwanie do miłosierdzia, gdyż i tu nie brakuje wspaniałych dzieł miłosierdzia dedykowanych osobom potrzebującym. Oczywiście, nie sposób tu wymienić wszystkich inicjatyw jakie są skierowane do ludzi poszukujących pomocy. Niemniej jednak są to ogromne i liczne dzieła, podejmowane zarówno przez Caritas, jak też przez liczne wspólnoty kościelne i stowarzyszenia świeckie.
W trosce o drugiego człowieka nie brakuje tu gorliwych i oddanych osób, które bezinteresownie – jako wolontariusze – ofiarowują swój czas, cierpliwość i zdolności. Niejednokrotnie, oprócz postawy chrześcijańskiej miłości, otwarcia i troski o innych - dają uśmiech, promień nadziei i wiarę w siebie. Za wszelkie poświęcenie, wrażliwe serce, ofiarność i modlitwę pragnę im bardzo gorąco podziękować.
Drodzy Bracia i Siostry!
W duchu wdzięczności za Bożą pomoc w pracy charytatywnej pragniemy się spotkać w naszym diecezjalnym sanktuarium Matki Bożej w Rudach, w sobotę 1 października o godz. 11:00. Zapraszam do udziału w tej pielgrzymce nie tylko pracowników i wolontariuszy Caritas, ale wszystkich, którzy w jakikolwiek sposób udzielają się w charytatywnej posłudze Kościoła.
Dziękując Bogu za możliwość służenia bliźnim będziemy prosić Jego Matkę o wstawiennictwo, aby nasza posługa mogła być jeszcze doskonalsza i bardziej owocna.
Niech Bóg miłosierny przez łaskę 67. Tygodnia Miłosierdzia pobłogosławi i pomnoży wszelkie dobro, które sam zasiał w naszych sercach.
Na trud braterskiej służby bliźniemu - z serca Wam błogosławię -
W imię +Ojca i Syna i Ducha Świętego.
+ Biskup Gliwicki
Jan Wieczorek
Gliwice, dnia 6 września 2010 r.